Juan Jose, Maritxu, Tomas eta Dolores.
Burlatako euskaldun zaharrekin solasean.
Aspaldian
Aurreko batean esaten
genuenez, honetan aritu garenontzat, oso aberasgarria izan da joan
den denbora honetan izandako esperientzia hau. Izan ditugun
solasaldietatik bi ondorio nagusi atera ditugu. Batetik, Burlata
bizirik dagoela, hau da, gure kaleetan mota askotako ekintza eta
jardunak garatzen direla. Bestetik, zeregin horietan aritzen diren
lagunen alde garrantzitsu bat euskalduna dela. Baina horrela izan al
da beti?
Dakigunez, gure herriak
aldaketa handiak jaso zituen mendearen azkeneko hamarkadetan.
Populazioa izugarri hazi zen, eta horren ondorioz herria bera
fisikoki asko handitu zen. Pentsakera eta giza-harremanetan ere eman
zen bilakaera ez zen txikia izan. Testuinguru aldakor honetan
euskaldunek hizkuntzari eusten jakin izan zuten, are gehiago, gaur
egungo belaunaldi berriekin euskara indarberriturik atera da.
Honetan pixka bat
gehiago sakontzeko eta aspaldian kontu
hauek nola ziren jakin nahian, bertako adineko euskaldun zaharrengan
jotzeko asmoa dugu hurrengo hilabeteetan. Izan ere, haiek izango
dira, inor baina hobeto, garai horietan gauzak nola ziren kontatuko
digutenak.
Horrela bada,
bideo-kameraz lagundurik egindako gure ibilbide hau ez dugu momentuz
amaitutzat emango. Beraz, orain arte gure lantxoak jarraitu
dituzuenok, hemendik aurrera ere gurekin bat egiteko animatu nahi
zaituztegu. Jakin badakigu ikusle asko ez izanda ere, oso fidelak
zaituztegula, horregatik, ez dugu amaitu nahi zuei eskerrak eman
gabe.